Kaletka wikińska owalna
Kaletka jest wykonana na podstawie rycin historycznych, z przebarwionej skóry blankowo-juchtowej o grubości 2 mm.
Uprząż parokonna szorowa maratońska w skład której wchodzą: dwa kantary maratońskie z okularami bezpiecznymi - skórzanymi, dwa napiersia parokonne, dwa nakarczki, dwa nagrzbietniki parokonne - kandekiel, dwa podogonia, dwa naszelniki, lejce parokonne Achenbacha.
Uprząż szorowa lub inaczej zwana piersiowa to najbardziej rozpowszechniony i znany typ uprzęży w Europie i na Świecie. Swoją powszechność ten typ uprzęży zawdzięcza swojej wszechstronności i prostocie konstrukcji oraz możliwości zastosowania przy wykorzystaniu różnych koni. Zasadniczym i najważniejszym elementem tej uprzęży jest napiersie lub inaczej pierś, która jest punktem oparcia konia i służy do przeniesienia jego siły pociągowej. W chwili obecnej stosuje się różne konstrukcje i modele piersi. Najbardziej znanym modelem jest pierś tradycyjna stosowana przez wiele pokoleń rymarzy, skonstruowana z szerokiego pasa skórzanego złożonego na pół częścią mizdrową ( spodnią ) do siebie tak, aby gładką częścią licową przylegać do ciała konia. W celu wzmocnienia napiersia a także przeniesienia siły konia, na napiersiu naszyty jest węższy pas skóry, zakończony klamrami piersiowymi, w które wpinane są pasy pociągowe. Wszystkie szycia i mocowania powinny być wykonane na zewnętrznej części napiersia tak, aby wewnętrzna strona przylegająca do piersi konia była gładka i miękka oraz nie powodowała swoją konstrukcją obtarć i odparzeń. Napiersie powinno być tak usytuowane na koniu, aby nie hamowało swobody ruchu stawu barkowego konia, jak również nie powinno być zbyt wysoko podciągnięte do góry, aby nie uciskało tchawicy. Powinno się ono znajdować pomiędzy tchawicą a barkiem. Dogodne położenie piersi można uzyskać poprzez odpowiednią regulację paskami nakarczka. Ten typ napiersia jest stosowany od wielu pokoleń. W swojej konstrukcji jest sprawdzony i pewny, chociażby poprzez ciężką pracę koni w pracach polowych w rolnictwie. W chwili obecnej coraz częściej można się spotkać z nowymi modelami i konstrukcjami napiersi . Bardzo modne stają się teraz różnego typu piersi wykonane z grubego filcu obszytego cienką skórą bukatową. Można również zauważyć, że z czasem powożący próbują pod tego typu konstrukcje stosować podkłady żelowe, które w rzeczywistości chronią ciało konia przed pofałdowaną skórą, która się po prostu wyciągnęła. W ostatnich latach można też zauważyć napiersia profilowane lub inaczej wygięte, które w części tchawicznej schodzą nieco w dół, a w części stawu barkowego idą w górę. W swoim założeniu ten typ konstrukcji ma chronić tchawicę i bark. Jednakże biorąc pod uwagę rozkład siły ciągu i jego tendencję do skracania drogi uciągu na napiersiu, nie do końca można przewidzieć długofalowy efekt rozkładania się sił na łukach napiersia profilowanego i jego wpływ na anatomię konia.
Pozostałe części składowe tego typu uprzęży nie różnią się od innych typów uprzęży. Uprząż szorowa jako typ lub gatunek posiada wiele cech pozytywnych, jak również kilka wad. W swojej prostocie i konstrukcji daje się zastosować do różnych zaprzęgów i zadań. Można ją stosować z dużą tolerancją dla różnej wielkości koni oraz jest prosta w obsłudze i utrzymaniu. Jednakże posiada również swoje minusy - uciska bardzo często w skutek niewłaściwej regulacji tchawicę i arterie szyjne, co w efekcie końcowym powoduje szybsze zmęczenie konia. Jest również bardzo często przyczyną otarcia na barku i nie stanowi pewnego oparcia dla konia przy ciężkich pracach w przeciwieństwie do uprzęży chomątowych. Ponadto napiersie jako element mający służyć do przeniesienia siły uciągu konia w swojej powierzchni jest bardzo mały ( szerokość napiersia 10 cm x długość stanowiąca płaszczyznę efektywnego oparcia 50 do 70 cm w zależności od rozmiaru piersi konia = 500cm² lub 700 cm² ) na które przypada niejednokrotnie ciężar kilku ton. W wielu przypadkach wybór rodzaju uprzęży jest kwestią tradycji regionalnych lub doświadczeń osobistych osób powożących. Niejednokrotnie jest to wpływ panującej mody.
Kaletka jest wykonana na podstawie rycin historycznych, z przebarwionej skóry blankowo-juchtowej o grubości 2 mm.
Kaletka jest wykonana na podstawie rycin historycznych, z przebarwionej skóry blankowo-juchtowej o grubości 2 mm.
Pasek skórzany jest wykonany z przebarwionej skóry blankowej grubości ok. 3 – 3,5mm. Pasek regulowany za pomocą 6 dziurek.
Torba narzędziowa - monterska wykonana jest z grubej skóry blankowej 3,5-4mm, szyta ręcznie szpagatem syntetycznym, impregnowanym woskiem.
Kaletka jest wykonana na podstawie rycin historycznych, z przebarwionej skóry blankowo-juchtowej o grubości 2 mm.
Buty wykonane na podstawie znalezisk skandynawskich. Wykonane ze skóry bukatowej, wyprawy roślinno tłuszczowej o grubości ok. 2,5mm. Podeszwa z grubej skóry kruponowej ok. 5 mm. Buty szyte ręcznie woskowaną dratwą krytym ściegiem, w celu uniknięcie przecierania się szycia. Podeszwa buta zaimpregnowana woskiem pszczelim.
Kaganiec jest wykonany ze skóry blankowej z paskami skórzanymi (możliwość regulacji za pomocą 3 sprzączek). Znajdują się na nim małe dziurki, które umożliwiają wentylację nozdrzy psa. Przeszywany nicią syntetyczną. Sprzączki i nity z metalu chromowanego.Kolor skóry: naturalny
Pochwa wykonana z drewna jesionowego, obciągnięta cienką skórą cielęcą. Okuta blaszkami mosiężnymi z uchwytami, na których zawieszony jest łańcuszek mosiężny, z uchwytami, służącymi do zawieszenia na pasie.
Bransoleta wykonana jest z grubej skóry blankowej grubości 2-3 mm.Możliwość regulacji obwodu za pomocą troka.
Tarcza barbarzyńska, owalna. Wykonana na bazie 10mm sklejki wodoodpornej. Część frontowa i tylna pokryta nie wygarbowaną „surową” , grubą skórą bydlęcą.
Skóra blankowa, pasowa, grubości 4mm, szerokości 25mm, długości 1 metra, w odcieniu brązu z przebarwieniami, wygląd starej skóry.
Pas przeznaczony do zakładania na klatkę piersiową w celu unieruchomienia pacjenta na łóżku.