Uprząż szorowa lub inaczej zwana piersiowa to najbardziej rozpowszechniony i znany typ uprzęży w Europie i  na Świecie. Swoją powszechność  ten typ uprzęży zawdzięcza swojej wszechstronności i prostocie konstrukcji oraz możliwości zastosowania przy wykorzystaniu  różnych koni. Zasadniczym i najważniejszym elementem tej uprzęży jest napiersie lub inaczej  pierś, która  jest  punktem oparcia konia i służy do przeniesienia jego siły pociągowej. W chwili obecnej stosuje się różne konstrukcje i modele piersi.
Najbardziej znanym modelem jest pierś tradycyjna stosowana przez wiele pokoleń rymarzy, skonstruowana z szerokiego pasa skórzanego złożonego na pół częścią mizdrową ( spodnią ) do siebie tak, aby gładką częścią licową przylegać do ciała konia. W celu wzmocnienia napiersia a także przeniesienia siły konia, na napiersiu naszyty jest węższy pas skóry, zakończony klamrami piersiowymi, w które wpinane są pasy pociągowe. Wszystkie szycia i mocowania powinny być wykonane na zewnętrznej części napiersia tak, aby wewnętrzna strona przylegająca do piersi konia była gładka i miękka oraz nie powodowała swoją konstrukcją obtarć i odparzeń. Napiersie powinno być tak usytuowane na koniu, aby nie hamowało swobody ruchu stawu barkowego konia, jak również nie powinno być zbyt wysoko podciągnięte do góry, aby nie uciskało tchawicy. Powinno się ono znajdować pomiędzy tchawicą a barkiem. Dogodne położenie piersi można uzyskać poprzez odpowiednią regulację paskami nakarczka. Ten typ napiersia jest stosowany od wielu pokoleń. W swojej konstrukcji jest sprawdzony i pewny, chociażby poprzez ciężką pracę koni w pracach polowych w rolnictwie.
W chwili obecnej coraz częściej można się spotkać z nowymi modelami i konstrukcjami napiersi . Bardzo modne stają się teraz różnego typu piersi wykonane z grubego filcu obszytego cienką skórą  bukatową. Można również zauważyć, że z czasem powożący próbują pod tego typu konstrukcje stosować podkłady żelowe, które w rzeczywistości chronią ciało konia przed pofałdowaną skórą, która się po prostu wyciągnęła.
W ostatnich latach można też zauważyć napiersia profilowane lub inaczej wygięte, które w części tchawicznej schodzą nieco w dół, a w części stawu barkowego idą w górę.  W swoim założeniu ten typ konstrukcji ma chronić tchawicę i bark. Jednakże biorąc pod uwagę rozkład siły ciągu i jego tendencję do skracania drogi uciągu na napiersiu, nie do końca można przewidzieć długofalowy efekt rozkładania się sił na łukach napiersia profilowanego i jego wpływ na anatomię konia.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    
Pozostałe części składowe tego typu uprzęży nie różnią się od innych typów uprzęży.
Uprząż szorowa jako typ lub gatunek posiada wiele cech pozytywnych, jak również kilka wad. W swojej prostocie i konstrukcji daje się zastosować do  różnych zaprzęgów i zadań. Można ją stosować z dużą tolerancją dla różnej wielkości koni oraz jest prosta w obsłudze i utrzymaniu.
Jednakże posiada również swoje minusy - uciska bardzo często w skutek niewłaściwej regulacji tchawicę i arterie szyjne,  co w efekcie końcowym powoduje szybsze zmęczenie konia.  Jest również bardzo często przyczyną  otarcia na barku i  nie stanowi pewnego oparcia dla konia przy ciężkich pracach w przeciwieństwie do uprzęży chomątowych.   Ponadto napiersie jako element mający służyć do przeniesienia siły uciągu konia w swojej powierzchni jest bardzo mały ( szerokość napiersia 10 cm x długość stanowiąca płaszczyznę efektywnego oparcia 50 do 70 cm w zależności od rozmiaru piersi konia = 500cm² lub 700 cm² ) na które przypada niejednokrotnie ciężar kilku ton.   
W wielu przypadkach wybór rodzaju uprzęży jest kwestią tradycji regionalnych lub doświadczeń osobistych osób powożących. Niejednokrotnie  jest to wpływ panującej mody.